Questa notizia è stata letta 205 volte

Settimana puntata di Nu sonnu stranu, la passeggiata immaginaria in forma di poesia dialettale scritta dal poeta e professore Luigi Massara, che il nostro compaesano Peppe compie in compagnia di san Michele per le vie di Cinquefrondi.

I due guardano qua e là, e commentano. Stavolta  vengono presi di mira l’amministrazione Dc del sindaco Raschellà, certi negozianti e la bagnarota, una donna che vendeva pesce agli angoli delle strade, imbrogliando allegramente i clienti cinquefrondesi.

L’aggenti li saluta e li rispetta,
ma no’ nci nesci certu di lu cori;
lu fannu pemmu ottèninu favori
e nnommu stannu avanti a la turretta.

‘Nc’è lu ‘mpegatu, ‘nc’èni lu studenti,
lu professuri e ppuru l’oggh’iulanu,
-Peppi, ti pregu! Parla chianu chianu!
ma di ‘mportanti atru no’ ‘nc’è nnenti.

Pe mmo lu tempu passanu jocandu
a ppòcari, a rraminu ed a ttrissetti,
e ddoppu, quandu menu ti l’aspetti,
li vidi jiri ‘n giru liticandu.

Lu populu, chiamatu pemmu vota,
nci duna ancora corda a FFraneischinu,
ma quandu sugnu a l’atru tavulinu,

 non sannu chi mmu cercanu ogni bbota

pe’ l’acquedottu, pe’ li scoli, e’ dicu,
li posti e l’atri cosi di valuri.
Cch’iù dd’unu s’inch’i prestu di russuri
e jjestimandu torna a tu nimicu.

Li comunisti dinnu: Puru vui ?
Puru cu vaci pemmu si cumpessa ?
Allora, si la musica è la stessa
Vui siti disonesti cchiu ddi nui.

 

Li tempi ,ormai, cupagni sugnu brutti !
Bo’ ‘ntinna comu prima la campana,
ma chista dinnu ch’è bbona cristiana
e ‘ntra lu piattu soi mangianu tutti.

Democrazia ! La tavula è cconsata:
Sindacu, segretariu e ccunsiglieri.
Ma, chisti, su a ddijunu d’avanteri !
Pensi ca vonnu atri a la mangiata ?

Chi nd’ai pemmu nci fai ? Dassali stari !
Non sai ca veni sempi lu mumentu
Ch’idhi, passandu ad atru sentimentu,
ciànginu, mbeci, chi nn’avenu a ffari ?

No’ mbeni cu la mazza lu Signuri !
Mu parlu cchiuni, Peppi, nò’ mmi pricu.
Da urtimu, cu’ lu proverbiu anticu,
dassammu tuttu per atri cosi scuri.

E ndi ndi jimmu ancora pe’ la chiazza,
quand’annu corpu, Matri Addolurata !,
davanti si parau na’ sbenturata,
dicendu: Ferma, ferma, cu li vrazza

Pregandu a ddinocchiuni mi ciangia
E mi mostrava buca ‘ntra lu pettu
Volia pemmu mi pigghia poi mbroccettu
e mu mi tira aundi e’ no’ mbolia

 

“Fermati, ohè, si bboi mu t’arrivisci !
Vattindi a nn’atra parti pemmu nsurti !
Cca li stivali a tia ti vannu curti
cca no’ nc’è nnenti avogghia mu l’allisci !”.

Comu sentiu la vuci di lu Santu
arretu si tirau e si ndi jiu.
Nu’ pocu, è bberu, a mmia mi dispiaciu
Ed a l’amici angialu attrettantu.

Restammu dha nu pocu mu parlamu,
pemmu vidimu aundi avemu a jjiri.
Finimmu assemi poi di decidiri,
supa la strata fatta mu tornamu.

Alici frischi ! ora ora arrivaru !
‘Na vuci strana, grossa, d’abbrahatu,
venendu di d’ha ‘rretu a lu mercatu,
‘ntronava a li cristiani lu copparu.

Na’ fimmana grassuna, arripicchiata
Jettavacu’ nna vecchia dhà lu bbandu
E ccu li mani ‘nantu jia cercandu
li pisci megghiu megghiu pe’ pparata.

Comu li lapi arrotanu li fica
Quandu a la fini mentinu d’agustu
O la rocina prima di lu mustu
cusì li cincrundisi, mu li ‘mpica !

Ma prestu m’accorgia e ccu l’arrisi
di comu sbagliatu è lu paragoni
pecchì a li pisci chi pparenu bboni
no’ avenu mu nci dunanu l’assisi.

Comu arrivaru avanti di li bbanchi,
la bbagnarota chi bbindia li pisci:
Mangiati ! cà Maria ndi l’abbundisci
E ssuta sutta si tenia li hianchi.

Li centu grammi o quasi chi ffuttia
Facenu cuntu s’eranu assummati.
L’aggenti si nd’ jenu pe’ ttrattati,
cridendu ca no’ nc’era camurrìa.

‘Nu guardia e n’assessori di cuscienza,
levandu l’occhi com’a nna scupetta,
parenu ddu sordati di videtta,
ma lu facenu sulu pe’ apparenza,

pecchì la furba, nommu nd’avi mali,
nci avia promessu doppu chidhi boni,
abbasta pemmu futti a mastru ‘Ntoni
e a nn’atru chi pparia ‘nu ggenerali.

“Centu grammi d’alici, supa supa,
per me mia moglie…e pper la cagnolina.
Non ha mangiato ancora stamattina,
e senza pesce oggi mi si sciupa”.

No’ ndeppi tempu chistu di finiri,
chi nci mostrau la vecchia già lu cuntu.
Nu’ numaru, scordatu pe’ nn’appuntu,
la fici pemmu sbaglia di tri lliri.

“Analfabeta ! Ditemi, che è questu ?
Mi volevate forzi rovinare ?
Ho fatto il conto prima di arrivare,
Mi toccano tre lire anche di restu”.

Nudhu si rihiatau ‘ntra cchidhu menzu;
li pisci ‘ntra la bbuggia si ndi jiu.
La piscinara dissi: Grazzi a Ddiu,
di pisu nci futtia ddu grammi e mmenzu.

Mastri Micheli e mmastru Sarvaturi
Si nd’arridenu, lampu !, sutta sutta.
Chidh’atri, mbeci, chi bbindenu frutta,
cangiaru a ppocu a ppocu di culuri.

L’Arcangialu, guardandu sempi fundu,
mi dissi allora pemmu nesciu fora
e nommu spregu mancu na palora,
pecchì non ennu cosi d’atru mundu.

“Di latri è cchinu tuttu lu paisi
e nc’è ddi chi mu resti scumportatu.
Nu’ jornu chi mmi misi avia cuntatu
li menzi putihari cincrundisi.

E mmi fermai, pecchì mi vinni a mmenti
ca ‘na matina, ‘ntra la segrestia,
corcunu a l’ammucciuni si futtia
li sordi chi ndi mèntinu l’aggenti”.

Sentendu li palori ggiusti e ssanti,
nescia tu primu e stava caminandu,
ma Sa’ MMicheli: Peppi, chi stai fandu?
No’ mbidi ca su’ ffermu cca davanti?

Mpatti, com’a nnu palu di ‘na vigna,
si la facia guardandu verzu sutta.
Lu stessu aspettu avia di cu s’allutta
pe’ ccerti cosi ch’ogni ttantu ‘nsigna.

Chi ffu? Chi nd’ài? Arcangialu beatu,
pecchì stai ccani e ssini tantu stranu?
Restandu fermu, mi mostrau luntanu:
Guarda tutta ‘sta terra ch’èni a llatu!

Era ‘nu ortu santu e bbenedittu,
dassatu a mmia cu’ ttanta divuzzioni.
Si lu vindiru pe’ ‘sti costruzzioni
end’eppi mu mi staju ccittu ccittu.

Non è possibile copiare il contenuto di questa pagina.